Η οικονομική κρίση, εκτός από τις πρακτικές αλλαγές που φέρνει στο βιοτικό επίπεδο πολλών οικογενειών, επηρεάζει ψυχολογικά τα παιδιά και τους εφήβους με πολλούς τρόπους. Είτε μέσω των αλλαγών στον τρόπο ζωής της οικογένειας, είτε μέσω των αλλαγών στην ψυχολογική κατάσταση των γονέων (αν π.χ. έχουν χάσει τη δουλειά τους), είτε μέσω των στάσεων που προβάλλονται ιδιαίτερα από τα ΜΜΕ.
Τα παιδιά δε ζουν σε μια μαγική γυάλα. Ακόμη κι αν στη δική τους οικογένεια δεν υφίστανται προβλήματα βιοτικού επιπέδου, απορροφούν και εισπράττουν το αίσθημα της περιρρέουσας ατμόσφαιρας, που αυτή τη στιγμή υπάρχει στη χώρα μας. Μια ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζεται από φόβο, θυμό, έλλειψη ελπίδας και προοπτικής για το μέλλον, αλλά και πλήρη απαξίωση της έννοιας της κοινωνικής δικαιοσύνης. Καθώς, λοιπόν, βιώνουν την οικονομική και κοινωνική κρίση σε μια τρυφερή ηλικία, όπου διαμορφώνεται η κοσμοθεωρία τους, η αντίληψή τους για τη ζωή, είναι σημαντικό να φροντίσουμε να έχουν υγιείς τρόπους να την ερμηνεύσουν και να ανταποκριθούν σε αυτήν. Είναι ανέφικτο, αλλά και ανεπιθύμητο, να τα απομονώσουμε από την πραγματικότητα, ώστε να μη βλέπουν τις δυσκολίες. Αυτό που χρειάζεται να γίνει είναι να νοηματοδοτήσουν υγιώς όσα παρατηρούν και βιώνουν.
Ένας συνήθης, μη υγιής τρόπος ερμηνείας είναι ο φόβος της έλλειψης με βαθιά αρνητικές πεποιθήσεις, όπως: «Τα λεφτά δεν είναι ποτέ αρκετά», «Δεν θα έχω ποτέ αρκετά λεφτά στη ζωή μου», «Οι άνθρωποι υποφέρουν για τα λεφτά», «Δεν θα καταφέρω να επιβιώσω», «Κανείς δεν νοιάζεται για κανένα», «Οι άνθρωποι πατούν επί πτωμάτων για τα λεφτά», «Ας αρπάξω όσο περισσότερα μπορώ, αλλιώς θα το κάνουν οι άλλοι πριν από εμένα».
Αυτές οι θεμελιώδεις αρνητικές πεποιθήσεις υπάρχουν σε πολλούς ενήλικες, ακόμη και αν δεν εκφράζονται ρητά. Επειδή οι ασυνείδητες πεποιθήσεις είναι τόσο θεμελιώδεις, καταλήγουν να υπαγορεύουν τη συμπεριφορά μας, τις επιλογές μας, τα σχόλιά μας, ακόμη και τη στάση του σώματός μας. Μέσα από αυτά τα κωδικοποιημένα μηνύματα, οι αρνητικές πεποιθήσεις των ενηλίκων επηρεάζουν τα παιδιά, χωρίς τα ίδια να το καταλαβαίνουν.
Αν παραμείνουν κρυμμένες κι ανέπαφες, χωρίς να τεθούν υπό αμφισβήτηση, μέσα από κάποια συζήτηση για παράδειγμα, μπορούν να επηρεάζουν τη ζωή και τις αποφάσεις ενός παιδιού για πολλά χρόνια μετά.
Για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά είναι σημαντικό να αναρωτηθούμε πως εμείς οι ενήλικες αντιμετωπίζουμε τα εμπόδια και τις δυσκολίες της ζωής και τι είδους πρότυπα δίνουμε σε κείνα. Για να μπορέσουμε εμείς οι ίδιοι να γίνουμε πηγή δύναμης και αισιοδοξίας, χρειάζεται να μάθουμε να διαχειριζόμαστε το άγχος μας, να αποκτήσουμε ευελιξία ώστε να προσαρμοζόμαστε στις αλλαγές, να αναζητάμε τις εναλλακτικές που υπάρχουν και να παίρνουμε δύναμη από τις σχέσεις μας με τους άλλους.
Σε αυτή την διαδρομή, όμως, πολλές φορές μπορεί να αισθανθούμε ότι δεν έχουμε τη δύναμη να αντιμετωπίσουμε τη πίεση, την αγωνία, την ανασφάλεια ή /και τις ενοχές, με αποτέλεσμα να νιώθουμε μόνοι. Όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιου είδους δυσκολίες, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι χρειάζεται να πάρουμε στήριξη και βοήθεια από ειδικούς ή ακόμα και από άλλους ανθρώπους που μπορούν να μας συμπαρασταθούν.
ΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΓΙΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΩ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΦΗΒΟΥΣ:
Η συνέχεια του άρθρου βρίσκεται στον υπερσύνεσμο του Κέντρου Προληψης Νομού Ρεθύμνου (πατήστε πάνω στο όνομα του Κέντρου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου