Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Ομιλία στο 2ο Γυμνάσιο Ζεφυρίου για το Διαδικτυακό Εθισμό και Εκφοβισμό (1/4/2014)


Την Τρίτη 1η Απριλίου 2014  στο 2ο Γυμνάσιο
 Ζεφυρίου, το γραφείο Αγωγής Υγείας της Α/θμιας Εκπ/σης
 Δυτικής Αττικής με την εκλεκτή συνάδερφο κα Αρμενάκα 
Βασιλική θα πραγματοποιήσουν ομιλία για τον Διαδικτυακό Εθισμό και το Εκφοβισμό.

H τριήμερη εκδήλωση υλοποιείται με πρωτοβουλία του 
Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του εν λογω σχολείου με 
αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου.

Συγχαρητήρια στο Σύλλογο για την έμπνευση και τη


 δημιουργία της....

Πέμπτη 20 Μαρτίου 2014

Κατασκευή μακέτας για πρόγραμμα Κυκλοφοριακής Αγωγής- 7ο Δ.Σ. Άνω Λιοσίων


Μια υπέροχη δουλειά και ιδέα απο την εικαστικό του 7ου Δ.Σ. 'Ανω Λιοσίων, Όλγα Κωστήρη,  σε πρόγραμμα κυκλοφοριακης αγωγής της Α΄Δημοτικού.
Συγχαρητηρια για τη δουλειά τους 

«Σχεδιασμός δράσεων για ενεργούς πολίτες μέσω εκπαιδευτικού υλικού» βιωματικό σεμινάριο - Ασπρόπυργος, 26 Μαρτίου 2014


Η Διεύθυνση Α/βάθμιας Εκπ/σης Δυτικής Αττικής, δια των υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας- στο πλαίσιο της θεματικής χρονιάς για τον Ενεργό Πολίτη, όπως έχει οριστεί το 2014 από την UNESCO, διοργανώνει τρίωρο βιωματικό επιμορφωτικό σεμινάριο εκπαιδευτικών με θέμα:

«Σχεδιασμός βιωματικών δράσεων για ενεργούς πολίτες μέσω εκπαιδευτικού υλικού». 

Το σεμινάριο απευθύνεται σε 40 εκπαιδευτικούς, οι οποίοι υλοποιούν προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας ή προτίθενται να υλοποιήσουν τη νέα σχολική χρονιά και θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 από τις 14:30 έως τις 18:00 στο 5ο ΔΣ Ασπροπύργου (Παραλία Ασπροπύργου, τηλ. 2105573597).

Το σεμινάριο στοχεύει στην καλλιέργεια της συνείδησης του ενεργού πολίτη σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο και την ευαισθητοποίηση γύρω από την αλληλεπίδραση των παγκόσμιων ζητημάτων. Βασικές έννοιες - θεματικές: Ανθρώπινα δικαιώματα, Φτώχεια,  Ανισότητα, Φυσικό και Ανθρωπογενές Περιβάλλον, Κλιματικές αλλαγές, Βιώσιμη Ανάπτυξη, Καταναλωτισμός, Συνέπειες περιβαλλοντικών προβλημάτων, Έλλειψη και υποβάθμιση νερού, Ορθή διαχείριση υδατικών πόρων, Εξοικονόμηση νερού.

Προτεραιότητα θα δοθεί στους εκπαιδευτικούς που α) εκπονούν φέτος προγράμματα ΠΕ και ΑΥ, β) δεν έχουν προηγούμενη επιμόρφωση σε αντίστοιχα προγράμματα. Οι αιτήσεις υποβάλλονται μέχρι Δευτέρα 24 Μαρτίου στην παρακάτω φόρμα:



ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟΥ
14:30-14:40
«Εκπαιδεύοντας ενεργούς πολίτες και εθελοντές»
Εισηγήτριες: Αλεξάνδρα Τσίγκου, υπ/νη ΠΕ ΔΙΠΕ Δυτ. Αττ. & Γωγώ Σταματοπούλου, υπ/νη ΑΥ ΔΙΠΕ Δυτ. Αττ.
14:40- 14:50
«Παρουσίαση εκπαιδευτικών πακέτων και βιωματικών δράσεων στα σχολεία από το Δίκτυο Μεσόγειος SOS»
Εισηγήτρια: Στελλίνα Κουλουζάκη, υπεύθυνη Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης του Δικτύου Μεσόγειος SOS
14:50-15:00
«Παρουσίαση εκπαιδευτικών πακέτων και δράσεων στα σχολεία από την Actionaid», Εισηγήτριες: Δήμητρα Ντιρογιάννη, Δέσποινα Καρδογέρου, Εκπρόσωποι  της Actionaid
15:00 – 17:30
Παράλληλα βιωματικά εργαστήρια σε ομάδες
Εργαστήριο Α: «Watersave- Εξοικονόμηση νερού: Εκπαιδευτικό πακέτο του Δικτύου Μεσόγειος SOS»
Συντονίστριες: Στελλίνα Κουλουζάκη & Αλεξάνδρα Τσίγκου

Εργαστήριο B: «Εκπαίδευση για τον ενεργό πολίτη του κόσμου: ένας βιωματικός τρόπος προσέγγισης μέσω της εκπαιδευτικής δανειστικής βαλίτσας 2Π»
Συντονίστριες: Δήμητρα Ντιρογιάννη, Δέσποινα Καρδογέρου & Γωγώ Σταματοπούλου
17:30-18:00
Ολομέλεια: Παρουσίαση αποτελεσμάτων εργαστηρίων- Αποτίμηση εκπαιδευτικού υλικού



Οι Υπεύθυνες ΠΕ και ΑΥ




Αλεξάνδρα Τσίγκου & Γωγώ Σταματοπούλου
Ο Αν/της Δ/ντής Π.Ε. Δυτικής Αττικής




Ιωάννης Μαρκόπουλος

Τετάρτη 5 Μαρτίου 2014

«Συναισθηματική Αγωγή στα προγράμματα Π.Ε. και Α.Υ.»- Βιωματικό σεμινάριο στη Δυτική Αττική- 17 Μαρτίου 2014


Η Διεύθυνση Α/βάθμιας Εκπ/σης Δυτικής Αττικής, δια των υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας, διοργανώνει τρίωρο βιωματικό επιμορφωτικό σεμινάριο εκπαιδευτικών με θέμα:


 «Συναισθηματική αγωγή στα προγράμματα ΠΕ και ΑΥ»

 την Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014 από τις 15:30 έως τις 18:30 στο 4ο ΔΣ Μάνδρας (Συνοικία Παπακώστα, πίσω από το Praktiker, τηλ. 2105556248). 

Το σεμινάριο απευθύνεται σε 40 εκπαιδευτικούς της ΔΙΠΕ Δυτικής Αττικής, οι οποίοι υλοποιούν προγράμματα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης και Αγωγής Υγείας και στοχεύει στην ανάδειξη τρόπων καλλιέργειας συναισθηματικών και ψυχοκινητικών δεξιοτήτων μέσα από την υλοποίηση δράσεων στην ΠΕ και ΑΥ. Προτεραιότητα θα δοθεί στους εκπαιδευτικούς που α) εκπονούν φέτος προγράμματα ΠΕ και ΑΥ, β) δεν έχουν προηγούμενη επιμόρφωση σε αντίστοιχα προγράμματα.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
15:30-15:45«Ανάπτυξη συναισθηματικών και ψυχοκινητικών στόχων μέσα από τα προγράμματα ΠΕ και ΑΥ»Εισηγήτριες: Αλεξάνδρα Τσίγκου, Υπ/νη Π.Ε. ΔΙΠΕ Δυτ. Αττ. & Γωγώ Σταματοπούλου, Υπ/νη Α.Υ. ΔΙΠΕ Δυτ. Αττ.
15:45- 16:00«Ψυχοκινητικό ταξίδι χρωμάτων και συναισθημάτων»Εισηγήτρια: Θεοδώρα Χανδρινού, εκπαιδευτικός ΠΕ08, εικαστικός, χαράκτρια Msc
16:00-16:15«Σωματική, ψυχική και πνευματική ανάπτυξη των μαθητών μέσα από την Φυσική Αγωγή», Εισηγήτρια: Σωτηρία Καφέτση, εκπαιδευτικός ΠΕ11
16:15-16:30«Συναισθηματική νοημοσύνη, ενσυναίσθηση και διαπροσωπική επικοινωνία», Εισηγήτρια: Μαρινέλλα Ρούσσου, ερευνήτρια Phd Romanian Academy Iasi Section
16:30 – 18:30Βιωματικό εργαστήριο σε ομάδες«Αποτυπώνω με χρώματα μηνύματα και συναισθήματα»
Συντονίστριες: Θεοδώρα Χανδρινού, Σωτηρία Καφέτση, Αλεξάνδρα Τσίγκου & Γωγώ Σταματοπούλου
Οι αιτήσεις υποβάλλονται μέχρι Παρασκευή  14 Μαρτίου στην παρακάτω φόρμα:

Τρίτη 4 Μαρτίου 2014

Ενημέρωση από το Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων Γ΄Αθήνας για τη Βία και το Σχολικό Εκφοβισμό (μέρος 3ο)


Ο ρόλος των Διευθυντών και των Εκπαιδευτικών
Μέρος 3ο 

"Είναι σημαντικό να υιοθετούμε μια προσέγγιση που δεν εστιάζει στο φταίξιμο, αλλά στη λύση, στην επίλυση.
Ακούμε, με έναν ενεργητικό τρόπο. Συζητάμε για να καταλάβουμε, να δώσουμε χώρο στον άλλο, ακόμα κι αν έχει συμβεί κάτι εξοργιστικό.
Είναι καλό να θυμόμαστε ότι και τα δύο μέρη χρειάζονται βοήθεια. (ενσυναίσθηση και για τους δύο) 
Μοιράζουμε το ρόλο της σχολικής εποπτείας (μαθητές, γονείς, εκπαιδευτικοί, διευθυντής).


Έχουμε επίγνωση των ορίων της παρέμβασής μας. Δεν υπερ-εμπλεκόμαστε, ούτε αδιαφορούμε.


Ζητάμε βοήθεια, όταν δεν ξέρουμε κάτι, από το αρμόδιο πλαίσιο ή φορέα.


Σημαντικό ρόλο μπορεί να παίξει η «ομάδα υποστήριξης από τους ομήλικους συμμαθητές». Για αυτό δίνουμε ρόλο σε αυτή την ομάδα, που δεν υποκαθιστά όμως το δικό μας. Δίνουμε ρόλο στο 5μελές, 15μελές και στους «δημοφιλείς» μαθητές, κάνοντας «συμμαχίες» παρέμβασης και συν-εποπτείας.
Φέρνουμε σε επικοινωνία τα πλαίσια (τάξη- γονείς- σχολείο).
Ενημερώνουμε και ενημερωνόμαστε.
Σημαντική η ανάπτυξη της δεξιότητας της «ανοχής στη διαφορετικότητα».
• Ας αναρωτηθούμε όμως, πόσο είμαστε εκπαιδευμένοι σε αυτό; Μήπως περιοριζόμαστε συχνά στα λόγια για την «ανεκτικότητα», με διδακτισμό και αρκετό στόμφο;
• Τι συναισθήματα μας διακινεί το παιδί που εκφοβίζει αλλά και το παιδί που εκφοβίζεται; Έχουμε μάθει να κατανοούμε τα συναισθήματά μας ως δάσκαλοι, να έχουμε επικοινωνία με το βαθύτερο εαυτό μας, μέσα στο ρόλο μας, για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τους μαθητές μας και να τους βοηθήσουμε στο ταξίδι της ενηλικίωσής τους;
• Με ποιους τρόπους, ποια μέσα θα ενισχύσουμε τη δεξιότητα στους μαθητές μας να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους; Και πόσο εφικτό είναι αυτό μέσα στις συγκεκριμένες εκπαιδευτικές δομές που εργαζόμαστε;
• Μέσα στο νοησιαρχικό και εξατασιοκεντρικό σχολείο που δουλεύουμε, που η ψυχοσυναισθηματική καλλιέργεια και δεξιότητες στην επικοινωνία αποτελούν συχνά υπόθεση του ολιγόλεπτου διαλείμματος και του ψυχικού αποθέματος ή της ικανότητας του κάθε συναδέλφου;
• Μιλάμε συνεχώς σε όλες τις επιμορφώσεις για τη σημασία του πλαισίου και της ομάδας. Πόσο και κυρίως πώς έχουμε εκπαιδευτεί σε αυτό;
Η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία δεν είναι απλώς μια παιδαγωγική τεχνική. Είναι πάνω απ΄όλα εκπαιδευτική κουλτούρα και μαθησιακή ατμόσφαιρα μέσα στο σχολείο. Σε κάθε του πτυχή.
• Οι Διευθυντές γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα τη σημασία της ηγεσίας για τη μαθησιακή διαδικασία. Όπως επίσης όλοι γνωρίζουμε πόσο νευραλγικός είναι ρόλος του Δ/ντή για την ενίσχυση ή μη αυτής της συνεργατικής ατμόσφαιρας.
• Ας προσπαθήσουμε να καλλιεργήσουμε τη συνεργατική κουλτούρα πρώτα στο Σύλλογό μας. Να στηρίξουμε τους συναδέλφους που είναι στην «πρώτη γραμμή».
• Στη συμβουλευτική έχουμε μια βασική αρχή: για φροντίσουμε τον άλλον πρέπει πρώτα να έχουμε φροντιστεί εμείς. Πόσο υποστηρίζεται ψυχοκοινωνικά ο εκπαιδευτικός σήμερα στο έργο του;
• Είναι σημαντικό να μπορούμε «να ακούμε» τις προτάσεις των εκπαιδευτικών που προσπαθούν και καινοτομούν, μέσα σε όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Να παραμερίζουμε τα γραφειοκρατικά εμπόδια, όσο αυτό είναι δυνατό.
• Μπορεί να κάνουμε και λάθη, να είμαστε κουρασμένοι κι απογοητευμένοι. Όμως, είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι οι εκπαιδευτικοί, όπως αναφέρουν οι έρευνες, υποφέρουν, στην πλειονότητά τους, από ένα μόνιμο αίσθημα «ανεπάρκειας» και είναι από τα πιο ευεπίφορα επαγγέλματα στο burn out.
• Ακόμα κι αν κάποιος εκπαιδευτικός πάρει μια λανθασμένη παιδαγωγικά απόφαση, οι Δ/ντες, είναι καλό, να συζητήσουν πρώτα μαζί του. Να μην τους εκθέτουν μπροστά στους μαθητές. Αυτό, πρωτίστως, είναι σε βάρος των μαθητών. Θυμίζει το γονεϊκό ζευγάρι, που ο ένας είναι «ο κακός» και ο άλλος «ο καλός», πράγμα που δημιουργεί ζητήματα «ορίων» στα παιδιά και ειδικά στους έφηβους, που αναζητούν την ταυτότητά τους και με το ένα πόδι επιθυμούν την αυτονόμηση, ενώ με το άλλο είναι κολλημένοι στην ανευθυνότητα της παιδικής ηλικίας.
• Ας ενισχύσουμε, λοιπόν, ένα δίκτυο επικοινωνίας και ενδοσχολικής εποπτείας για τα ζητήματα της βίας και του εκφοβισμού, που μας απασχολούν, μέσα στο σχολείο. Στόχος δεν πρέπει να είναι μόνο μια κάθετη επικοινωνία με το Παρατηρητήριο αλλά και η απόκτηση, σταδιακά, της ικανότητας να διαχειριζόμαστε ενδοσχολικά τέτοιου είδους φαινόμενα, με την κατάλληλη εκπαίδευση, ευαισθητοποίηση και υποστήριξη. 
• Στο σχολείο, όπως όλοι γνωρίζουμε, παράλληλα με «το φανερό αναλυτικό πρόγραμμα» λειτουργεί πάντα και «το άδηλο αναλυτικό πρόγραμμα», των σχέσεων και των συναισθημάτων με τους άλλους. Και μέσα σε αυτό εκτυλίσσεται και το φαινόμενο της βίας και του σχολικού εκφοβισμού. Είναι το λεγόμενο «κρυφό» αναλυτικό πρόγραμμα, το οποίο φροντίζει ή δε φροντίζει για την ψυχοκοινωνική αγωγή των μαθητών μας αλλά και τη δική μας. Σε αυτό, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να στοχεύσουμε. Στην πρόληψη και όχι μόνο στη διαχείριση. Πόσο εφικτό είναι αυτό, όταν το πρόταγμα της εκπαιδευτικής διαδικασίας αναλώνεται συχνά στο «να βγει η ύλη» και στον έλεγχο των απουσιών; Τα οποία ασφαλώς είναι σημαντικά αλλά δεν μπορεί να είναι τα μοναδικά που θα απασχολούν το σημερινό σχολείο.
Ας το σκεφτούμε όλοι. Εκείνο όμως που σκέφτομαι και θα ήθελα να σας θυμίσω κλείνοντας, είναι ότι «η εκπαίδευση στηρίζεται στη σχέση, αλλά και η σχέση θέλει εκπαίδευση».


Ελισάβετ Παντελίδου: Υπεύθυνη του Σ.Σ.Ν. Γ΄Αθήνας

Ενημέρωση από το Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων Γ΄Αθήνας για τη Βία και το Σχολικό Εκφοβισμό (μέρος 2ο)



Το «παιδί που εκφοβίζεται» 

Έχει σημαντικές δυσκολίες στην υπεράσπιση του εαυτού του. 
Αδυνατεί να προβεί σε πράξεις οι οποίες θα σταματήσουν τον εκφοβισμό.
Νιώθει αδύναμο, φοβάται υπερβολικά.
Φαίνεται να λέει συχνά: «αν μιλήσω, θα είμαι “καρφί” και θα με βλάψουν ή θα με απομονώσουν χειρότερα».
Μπορεί να έχει εσωτερικεύσει το ρόλο του «αδύναμου» από το οικογενειακό περιβάλλον.
Μπορεί να προέρχεται από ένα υπερπροστατευτικό ή αυταρχικό περιβάλλον και να έχει ζητήματα αυτονόμησης. 
Δεν έχουν όλα τα παιδιά τις ίδιες πιθανότητες να πέσουν θύματα σχολικού εκφοβισμού. 
Στις πιο ευεπίφορες ομάδες ανήκουν τα παιδιά που προέρχονται από κοινωνικές, εθνικές και πολιτιστικές μειονότητες (αλλοδαποί, αλλόθρησκοι). 
Έφηβοι με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό, οι οποίοι γίνονται δέκτες των πιο σαδιστικών ενστίκτων των ομηλίκων τους, καθώς τα ζητήματα της σεξουαλικότητας απασχολούν πολύ έντονα τους εφήβους.
Αγόρια με μειωμένη σωματική δύναμη. 
Παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Παχύσαρκα παιδιά ή παιδιά με κοντό ανάστημα, αναλογικά με την ηλικία τους. 
Παιδιά με εξελικτικές καθυστερήσεις π.χ. καθυστερημένη ήβη των δευτερογενών χαρακτηριστικών , τα οποία είναι εμφανή: τριχοφυΐα, αλλαγή φωνής ύψους για τα αγόρια, αύξηση στήθους για τα κορίτσια κλπ, πράγμα που δημιουργεί ένα αίσθημα μειονεξίας και επηρεάζει την αυτοεκτίμηση των εφήβων.
Παιδιά με εύθραυστο ψυχισμό χαρακτηρολογικά.

Το «παιδί που εκφοβίζει»

Η βία, για το παιδί που εκφοβίζει, φαίνεται να αποτελεί την «εκδραμάτιση» μιας εσωτερικής σύγκρουσης. Στην πραγματικότητα το παιδί που εκφοβίζει είναι το ίδιο εξαιρετικά φοβισμένο, σχεδόν τρομοκρατημένο. Χαρακτηρίζεται συχνά από μια εύθραυστη ταυτότητα και για το λόγο αυτό «χρειάζεται» να την επικυρώνει με αυτόν το βίαιο και επιθετικό τρόπο.
Όταν κανείς νιώθει ασφαλής με τον εαυτό του και ασφαλής στο πλαίσιο που ζει, δε χρειάζεται να το παίζει «νταής» ή «μάγκας» για να επιβεβαιώσει τη δύναμή του. Όπως γνωρίζουμε, ο ψυχολογικός αντίλογος κάθε υπερβολής είναι το έλλειμμα. 
Το παιδί που εκφοβίζει συχνά είναι βαθιά υποτιμημένο ή και λανθασμένα υπερτιμημένο από οικογενειακό περιβάλλον. Δε διαθέτει δηλαδή, μια σχετικά σαφή εικόνα εαυτού.
Ο κόσμος της εμπειρίας του, «οι άλλοι», χωρίζεται εντός του σε κάτι απόλυτα «καλό» και κάτι απόλυτα «κακό». Ζει σε μια κατάσταση «σχάσης» (splitting), εξιδανικεύει, δηλαδή και απορρίπτει με απόλυτο τρόπο.
Οι μαθητές που εκφοβίζουν προσπαθούν να τραβήξουν την προσοχή και να γίνουν πιο δημοφιλείς, γιατί σε ένα βαθύτερο επίπεδο είναι δυστυχισμένοι και απέραντα μόνοι. 
Μέσω του μηχανισμού της προβλητικής ταύτισης, προσπαθούν να μεταφέρουν στους άλλους αυτό το έλλειμμα χαράς και το αίσθημα της έντονης υποτίμησης που οι ίδιοι νιώθουν. Προσπαθούν δηλαδή, μέσω του εκφοβισμού, να κάνουν τον άλλο να νιώσει άσχημα για τον εαυτό του, όπως ενδεχομένως να έχει νιώσει ή να νιώθει και ο ίδιος σε άλλα πλαίσια.
Το παιδί που εκφοβίζει μπορεί να νιώθει συναισθήματα ζήλιας για τον αποδέκτη της εκφοβιστικής συμπεριφοράς, παρότι επιφανειακά δείχνει ότι τον υποτιμά. Π.χ bullying σε καλούς μαθητές ή σε όμορφες μαθήτριες. 
Ο εκφοβισμός, σε ένα ασυνείδητο επίπεδο, αποτελεί μια μορφή επαναδιαπραγμάτευσης της σχέσης τους με την «εξουσία», έτσι όπως τη βίωσαν ή και τη βιώνουν. 
Η ικανότητα διαχείρισης των ματαιώσεων και τα επιθετικά συναισθήματα που απορρέουν από αυτές, παραπέμπουν στις πρωταρχικές μας σχέσεις και κυρίως στη σχέση με τη μητέρα. Εκεί, συχνά, βρίσκουμε μειωμένη ανθεκτικότητα (resiliance) στη ματαίωση του παιδιού που εκφοβίζει. Η «αρχή της ηδονής» φαίνεται να κυριαρχεί στην «αρχή της πραγματικότητας».
«‘Ο,τι δεν είναι σαν κι εμένα το καταστρέφω ή ό,τι δε θέλω να είμαι το απωθώ και του επιτίθεμαι». Αυτοί που συστηματικά εκφοβίζουν φαίνεται να προβάλλουν τις «κακές» ιδιότητες στον άλλον, τον «αδύναμο», «κατώτερο» άλλο.
Ο άλλος είναι ο «ψυχικός σκουπιδοτενεκές» των συναισθημάτων και ιδιοτήτων που οι ίδιοι έχουν απωθήσει. Άλλωστε, όπως γνωρίζουμε από την ομαδική ψυχολογία, το «εξιλαστήριο θύμα» είναι ένας βασικός ρόλος της ομαδικής ζωής και τον έχουμε δει να συμβαίνει στη μικροκλίμακα της ομάδας-τάξης.
Χαρακτηριστικό του παιδιού που εκφοβίζει είναι η ευθυνοφοβία και το ψέμα. Δεν αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεών του, καθώς έχει μάθει να «δείχνει τον άλλο», όπως ενδεχομένως να έχει ο ίδιος ενοχοποιηθεί μέσα στο δικό του οικογενειακό πλαίσιο.
Αν αυτό έχει συμβεί, ο μαθητής μεταβιβάζει αυτόν το δυσλειτουργικό ρόλο που έχει εσωτερικεύσει από την οικογένεια στο σχολείο. Ο μαθητής δηλαδή «έρχεται με έτοιμο ρόλο στο σχολείο».
Το παιδί που εκφοβίζει προέρχεται συχνά από ένα υπερβολικά αυστηρό ή υπερβολικά επιτρεπτικό περιβάλλον ή ακόμα από ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από τη ασυμφωνία των γονέων, αναφορικά με τους οικογενειακούς ρόλους, με αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζει να έχει συχνά ζητήματα «ορίων» και ταυτότητας.
Ο σχολικός εκφοβισμός μπορεί να αποτελεί μια αρχική ένδειξη για την κλινική εκδήλωση της αντικοινωνικής διαταραχής.
Το παιδί που εκφοβίζει, μπορεί να εκφράζει τα επιθετικά συναισθήματα, που έτσι κι αλλιώς αναδύονται σε κάθε ομαδική συνθήκη, των μελών της ομάδας ή ακόμα και της σχολικής κοινότητας, τα οποία, η ωριμότητα του εκπαιδευτικού πλαισίου και η αξιακή κουλτούρα του σχολείου μπορούν να απορροφήσουν.
Τελικά 
Η εκδήλωση του εκφοβισμού και της βίας δεν ξεκινά από τη «διαφορετικότητα» του παιδιού που εκφοβίζεται. Αντίθετα, έχει ως σημείο εκκίνησης το διαταραγμένο και βαθιά τραυματισμένο ψυχισμό των ίδιων των παιδιών που εκφοβίζουν. Τα παιδιά αυτά μπορεί να έχουν κακοποιηθεί, να έχουν υποτιμηθεί και να μεγαλώνουν σε ένα απορριπτικό και βίαιο περιβάλλον από το οποίο απουσιάζει η ενσυναίσθηση και η αποδοχή. Και αυτό ακριβώς το συναισθηματικό έλλειμμα «μεταβιβάζουν», στο σχολείο ή και έξω από το σχολείο, στο δρόμο, στη γειτονιά, εκφοβίζοντας τους άλλους. Όπως εύστοχα έχει παρατηρήσει η Alice Miller, «κάθε βασανιστής του εαυτού του ή των άλλων, έχει υπάρξει θύμα». 
Κάθε σύμπτωμα, δηλαδή, φαίνεται να είναι ένας «λόγος» που εμποδίστηκε να εκφραστεί με λόγια, ένας ανείπωτος ψυχικός πόνος. Για το λόγο αυτό, καλό θα είναι, η ενσυναίσθησή μας (empathy) να μην εξαντλείται στο παιδί που εκφοβίζεται. Το παιδί που εκφοβίζει το έχει εξίσου ανάγκη. Απομονώνουμε την εκφοβιστική συμπεριφορά. Δεν απομονώνουμε το πρόσωπο. Για αυτό, πλησιάστε αυτό το παιδί. Μην το φοβηθείτε. Θυμηθείτε ότι εκείνο φοβάται περισσότερο. Είναι σχεδόν τρομοκρατημένο.


Ελισάβετ Παντελίδου: Υπεύθυνη του Σ.Σ.Ν. Γ΄Αθήνας

Ενημέρωση από το Συμβουλευτικό Σταθμό Νέων Γ΄Αθήνας για τη Βία και το Σχολικό Εκφοβισμό (μέρος 1ο)


Το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού και της βίας φαίνεται να απασχολεί όλο και περισσότερο την εκπαιδευτική κοινότητα. Λόγοι σκοπιμότητας ή λόγοι πραγματικότητας; Η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση, καθώς τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει η συστηματική καταγραφή και επιστημονική μελέτη του φαινομένου, ενός φαινομένου που διαρκώς εντείνεται.
Οι όροι «εκφοβισμός και βία στο σχολείο», χρησιμοποιούνται για να περιγράψουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική, επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά, με σκοπό την επιβολή, την άσκηση ελέγχου και την πρόκληση πόνου, σωματικού ή ψυχικού, σε μαθητές από συμμαθητές τους ή από άλλες ομάδες, εντός και εκτός σχολείου.
Πρέπει να διευκρινιστεί ότι δεν αποτελούν εκφάνσεις του σχολικού εκφοβισμού και της βίας όλες οι μορφές μαθητικής «επιθετικότητας-ενεργητικότητας». Η επιθετικότητα μπορεί να μετασχηματιστεί σε μορφές συμπεριφοράς που είναι κοινωνικά αποδεκτές και δημιουργικές, όπως είναι η διεκδικητικότητα, η πρωτοβουλία, το θάρρος της γνώμης, η καινοτομία κλπ.
Στις περιπτώσεις του εκφοβισμού και της βίας στο σχολείο, η επιθετικότητα έχει πρόθεση, είναι συστηματική και ασκείται κατ΄επανάληψη.
Τα περιστατικά σχολικού εκφοβισμού έχουν σταθερούς αποδέκτες και σχετικά σταθερούς δράστες, άτομα ή ομάδες.
Η χρησιμοποίηση της δύναμης, σωματικής, ψυχολογικής ή κοινωνικής, γίνεται ένα μέσο επιβολής, το οποίο εκφράζει ένα δυσλειτουργικό τρόπο «σύνδεσης» με τους άλλους, σε δυαδικό ή και ομαδικό επίπεδο.
Η συνθήκη του σχολικού bullying περιλαμβάνει ένα τριαδικό σχήμα:
• το παιδί που εκφοβίζει
• το παιδί που εκφοβίζεται
• τον παρατηρητή ή τους παρατηρητές, ακούσιους, αυτούς που παθητικά παρακολουθούν ή εκούσιους που μπορεί να ενθαρρύνουν την εκδήλωση της επιθετικής συμπεριφοράς από τους άλλους.

Σύμφωνα με την Εταιρεία Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου:
Το φαινόμενο είναι σοβαρό, εκτεταμένο και σύνθετο.
Ο εκφοβισμός και η βία εκδηλώνεται πιο ακραία σήμερα, όπως ακραία εκφράζεται και στην κοινωνία.
Διεθνώς, κυμαίνεται στο 35% περίπου του σχολικού πληθυσμού και διαφοροποιείται ανάλογα με το πολιτιστικό πλαίσιο και τις στρατηγικές αντιμετώπισης κάθε χώρας.
Στην Ελλάδα κυμαίνεται στο 10%-15%, με αυξητικές τάσεις.
Οι συνέπειές του ακολουθούν το άτομο για καιρό μετά την εκδήλωσή του, δηλαδή, ο εκφοβιζόμενος μπορεί να παρουσιάσει αγχώδεις διαταραχές, κατάθλιψη, μετατραυματικό στρες, σωματοποίηση άγχους, αυτοκτονικό ιδεασμό.
Επηρεάζει ακόμα το μαθησιακό προφίλ των παιδιών που έχουν υποστεί εκφοβισμό, καθώς μπορεί να εμφανιστούν μαθησιακές δυσκολίες, διάσπαση προσοχής, τραυλισμός ή ακόμα να ενταθεί η ήδη χαμηλή αυτοεκτίμησή τους.
Τα αγόρια, συχνότερα από τα κορίτσια, εμπλέκονται στο σχολικό εκφοβισμό, ασκώντας συνήθως σωματική βία και συμμετέχοντας συχνότερα σε ομάδες, ακόμα και συμμορίες που εκφοβίζουν.
Τα κορίτσια από την άλλη, χρησιμοποιούν περισσότερο έμμεσους τρόπους εκφοβισμού, όπως είναι η λεκτική βία , ο αποκλεισμός ή η απομόνωση του παιδιού-στόχου από δραστηριότητες ή παρέες, καθιστώντας τον εκφοβισμό πιο δύσκολο να γίνει αντιληπτός από γονείς και δασκάλους.
Η εχθρότητα των παιδιών που εκφοβίζουν δεν εκφράζεται μόνο εις βάρος των παιδιών-στόχων αλλά μπορεί να απευθύνεται και στο ίδιο το σχολείο ή και στο εκπαιδευτικό προσωπικό.
Το 35-40% των ατόμων που εκφοβίζουν στα σχολικά τους χρόνια, μέχρι την ηλικία των 24 ετών, έχουν κακή πρόγνωση, καθώς φαίνεται να εμπλέκονται συχνότερα σε αξιόποινες πράξεις.
Το ψυχολογικό και κοινωνικό υπόβαθρο του εκφοβισμού

Αποτελεί καταρχήν κοινωνικό φαινόμενο και μπορεί να εκδηλωθεί σε κάθε ομαδική συνθήκη, άρα και στο σχολείο. Η συνάντηση με τον «άλλο», μέσα σε ένα ομαδικό πλαίσιο διακινεί πάντα συναισθήματα, θετικά ή αρνητικά.
Πριν εκδηλωθεί στο σχολείο, το «έργο έχει παιχτεί» συνήθως σε μια προγενέστερη ομάδα, την οικογένεια, με αποτέλεσμα το bullying να αποτελεί ένα acting out, μια "εκδραμάτιση" εσωτερικευμένων σχέσεων βίας, σωματικής ή ψυχολογικής, σχέσεων υποταγής ή ακόμα και κακοποίησης.
Η πολύμορφη σημερινή κρίση, φαίνεται να αποτελεί εκλυτικό παράγοντα, ο οποίος εντείνει το άγχος και μειώνει την αντοχή στις ματαιώσεις και τις δυσκολίες.
Εκτός από τους συνειδητούς, προφανείς παράγοντες συνυφαίνονται και ασυνείδητα κίνητρα για την εκδήλωση του φαινομένου.

Υ.Γ: Θα ακολουθήσουν κι άλλες αναρτήσεις για τη βία και το σχολικό εκφοβισμό, ενόψει της 6ης Μαρτίου, παγκόσμιας ημέρα κατά του Bullying.
Ρίξτε μια ματιά σε κάποια χρήσιμα links με σχετικό υλικό
http://epsype.blogspot.gr/2012/02/6.html
http://www.hamogelo.gr/4-1/909/Sxolikos-ekfobismos
http://pliroforikiatschool.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html
http://users.sch.gr/skontax/autosch/joomla15/


Ελισάβετ Παντελίδου: Υπεύθυνη του Σ.Σ.Ν. Γ΄Αθήνας

Νέος μίνι οδηγός ασφάλειας: «Facebook Check» από το Saferinternet λόγω αύξησης καταγγελιών



Με αφορμή την πολύ μεγάλη απήχηση του Facebook στους ανήλικους χρήστες, την 

αλόγιστη δημοσίευση προσωπικών δεδομένων και φωτογραφιών των ίδιων αλλά και 

τρίτων στον εν λόγω ιστοχώρο, αλλά και τα πρόσφατα στοιχεία που παρουσίασε η 

Ελληνική Γραμμή Καταγγελιών Παράνομου Περιεχομένου SafeLine για ραγδαία αύξηση 

των καταγγελιών που αφορούν στην ιδιωτικότητά μας, η δράση Ενημέρωσης και

Επαγρύπνησης Saferinternet.gr, παρουσιάζει έναν νέο, μίνι οδηγό ασφάλειας, με τίτλο 

«Facebook Check».

Ο οδηγός είναι αναρτημένος στη διαδικτυακή διεύθυνση 

http://saferinternet.gr/index.php?parentobjId=Page15

Δευτέρα 3 Μαρτίου 2014

Το σχολείο του Βελβεντού Κοζάνης παρουσιάζει καλές πρακτικές σε πρόγραμμα Διατροφής :"Καλώς Κάμιτι"



Ο Ιωάννης Γκίκας είναι δάσκαλος στο Δημοτικό Σχολείο του Βελβεντού Κοζάνης.
Στα πλαίσια του προγράμματος: "καλώς κάμιτι"-  Παραδοσιακή-Υγιεινή διατροφή, στο ιστολόγιό του μας προτείνει καποιες από τις καλές πρακτικές που εφάρμοσαν, όπως πχ την κατασκευή ενός..σκιάχτρου.
Συγκεκριμένα αναφέρει:
"Στα πλαίσια της εργασίας μας "καλώς κάμιτι" Παραδοσιακή-Υγιεινή διατροφή, κατασκευάσαμε στο σχολείο μας ένα σκιάχτρο, που τα παιδιά του έδωσαν το όνομα "Μήκας". Θα μας πείτε βέβαια τι σχέση έχει ένα σκιάχτρο με τη διατροφή; Κι όμως ο "Μήκας" δεν είναι ένα οποιοδήποτε σκιάχτρο, αλλά αυτό που διώχνει τις ανθυγιεινές τροφές. Γι' αυτό το βάλαμε στο διάδρομο του σχολείου, για να θυμίζει σε όλους ότι πρέπει να τρεφόμαστε υγιεινά και να αποφεύγουμε τις τροφές που έχουν συντηρητικά. Τα παιδιά μάλιστα τον θεωρούν φίλο τους, νοιάζονται γι' αυτόν και πάνε στα διαλείμματα να δουν αν είναι καλά.
Έτσι με ευχάριστο και διασκεδαστικό τρόπο, περνάμε το μήνυμα της υγιεινής διατροφής."


Ίδρυμα της Βουλής των Ελλήνων: "Κανόνες και Νόμοι στην Καθημερινή Ζωή"- εκπαιδευτικό υλικό.


Το εκπαιδευτικό υλικό «Κανόνες και νόμοι στην καθημερινή ζωή» δημιουργήθηκε
στο πλαίσιο του προγράμματος «Δημοκρατία και Εκπαίδευση» του Ιδρύματος της
Βουλής των Ελλήνων.
Αν και σχεδιάστηκε για να εφαρμοστεί σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου, με μερικές αλλαγές θα μπορούσε να εφαρμοστεί και στην ΣΤ΄ τάξη.

"Τι είναι οι νόμοι και ποια σημασία έχουν για την οργάνωση της κοινωνίας μας;
Πώς επηρεάζουν την καθημερινή μας ζωή;
Πότε οι νόμοι είναι σωστοί και δίκαιοι;
Τι σημαίνει κανόνας;
Γιατί χρειάζονται κανόνες στην καθημερινή μας ζωή, για παράδειγμα στο σχολείο;"

Στην αναζήτηση απαντήσεων σε αυτά και σε ανάλογα ερωτήματα επιχειρεί να
εμπλέξει τους μαθητές το εδώ προτεινόμενο εκπαιδευτικό υλικό, που απευθύνεται στον
εκπαιδευτικό και τους μαθητές του.

Το εκπαιδευτικό υλικό περιλαμβάνει:

Φάκελο για τον εκπαιδευτικό, ο οποίος περιέχει σύντομα κείμενα
προσανατολισμού στα προαναφερόμενα θέματα, βιβλιογραφία και χρήσιμες
διαδικτυακές συνδέσεις.
Παιδαγωγικά Εργαστήρια, τα οποία προτείνουν ομαδοσυνεργατικές
δραστηριότητες, με βιωματικό και παιγνιώδη χαρακτήρα, που μπορούν
εύκολα να αξιοποιηθούν στη σχολική τάξη.

Τα παιδαγωγικά εργαστήρια επιλέγουν ζητήματα που σχετίζονται με τους νόμους
και τους κανόνες, ως αφορμή για προβληματισμό μέσα κι έξω από τις σχολικές τάξεις.
Θέτουν το ζήτημα της αναγκαιότητας των κανόνων και των ορίων, της υποχρέωσης για
την τήρησή τους, καλώντας τους μαθητές να προβληματιστούν για τους όρους της δια-
μόρφωσης των νόμων και των κανόνων και παρωθώντας τους να συνδιαμορφώσουν
τους κανόνες λειτουργίας της τάξης τους. Επίσης, καλούν τους μαθητές να συνειδητοποι-
ήσουν τον ρόλο των νόμων στην καθημερινότητά τους και να συζητήσουν για τα προβλή-
ματα που προκύπτουν, όταν οι νόμοι παραβιάζονται.

Το υλικό θα το βρείτε ΕΔΩ