tag:blogger.com,1999:blog-563303321079950940.post1619263337995983557..comments2023-08-15T03:11:01.939-07:00Comments on ΓΡΑΦω ΚΑΙ ΔΡω: "Το σπίτι των συναισθημάτων" Προτάσεις και δραστηριότητες για τη συναισθηματική αγωγή στο Νηπιαγωγείο και τις μικρές τάξειςΓΡΑΦω ΚΑΙ ΔΡω (Α.Υ.)http://www.blogger.com/profile/00901544068012593045noreply@blogger.comBlogger3125tag:blogger.com,1999:blog-563303321079950940.post-23060888237410328742014-10-08T12:17:09.039-07:002014-10-08T12:17:09.039-07:00Αγαπητή Μαρία , διέγραψα το προηγούμενο σχόλιο μου...Αγαπητή Μαρία , διέγραψα το προηγούμενο σχόλιο μου για να γίνω πιο σαφής ακόμα. Καταλαβαίνω πολύ καλά την παραπάνω ένστασή σου, αλλά σαν εκπαιδευτικός που δούλεψα το πρόγραμμα στην Ά τάξη του Δημοτικού Σχολείου( πλεον κυκλόφορεί ξεχωριστό βιβλίο για το Δημοτικό Σχολείο) θέλω να επισημάνω τα εξής: <br />Κάθε μάθημα συνοδεύεται και από επιστολή προς τους γονείς, όπου περιγράφεται αναλυτικά και με προσεγμένο επιστημονικό τρόπο το πως θα δουλέψουν τις εργασίες αυτές στο σπίτι.... Αυτό ,που πολύ σωστά λες και εσύ, το οποιοδήποτε συναίσθημα έχει να κάνει με τη συμπεριφορά του παιδιού και όχι με το ίδιο το παιδί και υπογραμμίζεται σε κάθε επιστολή προς τους γονείς η σημασία να τονίζουν στα παιδιά τους ότι η αγάπη τους είναι πάντα εκεί για αυτά.<br />Το να καταθέτεις σε κάποιον και το συναίσθημα που νιώθεις για συγκεκριμένη συμπεριφορά του είναι κάποιες φορές και ένας πολύ καλός τρόπος για να αλλάξει η συμπεριφορά αυτη. Οι εργασίες αυτές δίνονται πάντα σε συνάρτηση και απόλυτη ακολουθία με τα βήματα που έχουμε κάνει στην τάξη(αναγνώριση συναισθήματος, διαχείρησή του, ενσυναίσθηση, παιχνίδια ρόλων)<br />Με λίγα λόγια, αν το πρόγραμμα γίνει με συνέπεια , όπως περιγράφεται διεξοδικά στο βιβλίο τότε ούτε τα παιδιά ούτε οι γονείς έχουν να φοβούνται κάτι από την κατάθεση του συναισθήματός τους γιατί πολύ απλά έχουμε μάθει ότι όλα τα συναισθήματα είναι φυσιολογικά και τα έχουμε όλοι. Ο τρόπος όμως που τα εκφράζουμε είναι αυτός που κάποιες φορές δεν είναι αποδεκτός....<br />Και για αυτό το πρόγραμμα δίνει λύσεις και ιδέες στα παιδιά , στους γονείς και σε εμάς τους εκπαιδυτικούς....3ο Δημοτικό Σχολείο Κερατέαςhttps://www.blogger.com/profile/08477795037946325730noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-563303321079950940.post-37111003090123027902014-09-27T01:41:24.885-07:002014-09-27T01:41:24.885-07:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.3ο Δημοτικό Σχολείο Κερατέαςhttps://www.blogger.com/profile/08477795037946325730noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-563303321079950940.post-78124467799676980692014-02-05T05:13:35.649-08:002014-02-05T05:13:35.649-08:00Η δουλειά της Πόπης είναι εξαιρετική! Διατηρώ όμως...Η δουλειά της Πόπης είναι εξαιρετική! Διατηρώ όμως ενστάσεις στα φύλλα εργασίας που προτείνει το συγκεκριμένο βιβλίο και δίνονται και στο σπίτι (!!!!!): καλούνται να συμπληρώσουν τα παιδιά με τους γονείς οδηγίες όπως: "κάνω τους γονείς μου λυπημένους όταν..." "κάνω τους γονείς μου λυπημένους όταν..."!!! Δεν μπορεί να φορτώνουμε ενοχές τα παιδιά και τέτοια βάρη που δεν τους ανήκουν!!! Το παιδί έχει μία δράση και ο γονιός επιλέγει αν θέλει να θυμώσει με τη συμπεριφορά (όχι με το παιδί), να λυπηθεί ή να χαρεί! Ούτε κατά διάνοια δεν μπορεί ένα παιδί να λυπήσει το γονιό του ή να τον χαροποιήσει ή να τον θυμώσει! Ο γονιός (και γενικότερα ο άλλος) είναι αυτός που επιλέγει στο συγκεκριμένο ερέθισμα να νιώσει το αντίστοιχο συναίσθημα. Για την ίδια δράση ο Α' μπορεί να θυμώσει, ο Β΄να λυπηθεί και ο Γ΄ απλώς να εκνευριστεί κ.ο.κ. <br />Ο λόγος που σας γράφω είναι γιατί το συγκεκριμένο βιβλίο προτείνεται από το Υπουργείο Παιδείας, γίνεται ευρέως στα νηπιαγωγεία (και έχει αρκετά καλές προτάσεις) όμως καλό είναι να υπάρχει και μία κριτική επανατροφοδότηση, διότι ειδικά στα προγράμματα με τα συναισθήματα, όσο καλό μπορεί να κάνει ένα νηπιαγωγείο άλλη τόση ζημιά μπορεί να κάνει χωρίς να το ξέρει καν.<br /><br />Μαρία Χατζηπαναγιώτου, Νηπιαγωγός Πυθαγορείου, ΣάμοςΜαρία Χατζηπαναγιώτουhttps://www.blogger.com/profile/14222767449980704954noreply@blogger.com